Esquizofrenia literaria

Hace mucho que no escribo nada solo pongo fotos sin mas, pues esta entrada va a ser entera dedicada a la poesía. Un dia buscando algo concreto en internet me tropecé con un par de pomeas que no se de quein son pero me gustaron asi que aqui os las dejo. 

Los encuentros casuales
A veces parece imposible que la otra
(o el otro) no note mi ebullición.
Los sonoros obstáculos son triviales,
el resto es blanca ceguera. Los ojos no ven.

Pienso que soy el humo en el disparo
del fusil, el mundo vegetal volando
por los aires. Busco a alguien llamado
Ada, perdida en lejana casa de reposo

junto a un lago. Su cuello es suave,
velvet es la palabra de terciopelo
que describe su forma y su voz.

Buscar agota, esperar cansa, recordar
alivia sin curar, el frío se calienta
y la patria desaparece hasta de la memoria.  

Osías Stutman 

Me gusta mas la traducción búlgara del poema,  he buscado bastante una similar, bueno pongo las dos:

Nada dorado permanece

 El primer matiz de la naturaleza es dorado,
Y para mantener su verde más intenso,
Su hoja temprana es una flor
Que vive tan solo una hora.
Y entonces la hoja muere para caer;
Así se hundió el Edén muy a su pesar,
Así el alba desciende día a día,
Pues nada dorado permanece.

  ...

   НИЩО ЗЛАТНО НЕ ОСТАВА
     
     Първият зелен отблясък
     на природата е злато.
     Ранният й лист е цвете,
     но за час едва и ето -
     тъй лист притихва до листа,
     Раят потъва във тъга,
     утрото във ден минава.
     Нищо златно не остава.

 Robert Frost 

Un poema muy otoñal ''Cuento de una hoja'' solo en búlgaro...

Приказка за едно листенце

Напролет се роди едно листенце -
на тънко клонче,
навръх на дървото.
То цяло лято горе си трептеше
и гледаше на всички
от високото.

Но дойде есен,
оцвети го в жълто.
А то помисли,
че е позлатено.
Погледна се,
хареса се
и хвръкна -
откъсна се от клончето зелено.

А вятърът го грабна,
без да пита.
Отнесе го,
а после го захвърли.
Листенцето отрони две сълзички
и падна на земята.
Там изсъхна.

Lo ultimo es de Pushkin. Me hubiera gustado encontrar la buena versión del poema 'Versos para una noche de insomnio' pero para variar NO esta la que yo quiero. 

 

Despertar

Sueños, sueños,
¿Dónde está tu dulzura?
¿Dónde, oh dónde
La alegría de la noche?
Que desapareció
Mi sueño feliz,
Y ahora solo
En una profunda oscuridad
Me despierta.
Una noche silenciosa
Rodea la cama.
De repente, frío,
Al instante ha ido,
Perdido entre la multitud,
Mis sueños de amor.
El alma, pero lleno
De los deseos de los sueños ",
Anhela para aprovechar
Los recuerdos.
Amor, amor,
O 'escucha mi clamor:
Enviar una vez más para mí
Sus visiones.
Y por la mañana,
En trance de nuevo
Muera yo
Sin despertar. 

Pushkin